Ellefde van d'n Ellefde

Op 11 november, de Elfde van de Elfde, wordt het Vastenavondvuurtje officieel aangestoken. Plechtig beloven alle Krabben bij de Geit van Mie d’n Os op het Bleekveldje dat ze er weer een geweldige Vastenavond van gaan maken. En dat Elf-Elf-vuurtje smeult en gloeit ondergronds (én bovengronds!) door, onderlangs Sinterklaas en Kerstmis en langs het Nieuwjaar tot het met het Neuzenbal pas écht in volle vlam schiet!

Fakkels geven het Bleekveldje een ietwat spookachtig aanzien en de schaduwen van de toegestroomde Krabbe dansen op de geveltjes van de huisjes rondom. In het midden van de menigte, in ‘n plas geel licht: de Geit, onze Geit, het symbool van de Bergse Vastenavond. Daarom zijn wij hier naartoe gekomen. Om gezamenlijk aan elkaar te beloven dat we er weer ‘n fantastische Vastenavond van zullen maken, als bouwer, als muzikant in ‘n bandje of gewoon als Krab die dat feest voor geen goud zou willen missen. En die plechtige belofte doet Grootste Boer, namens ons allemaal, in zijn “Kale n’Eed”. Even later beklimt de Prins het groentekistje naast de Geit. Heel zijn lange lijf straalt de energie uit voor dit geweldige feest. Hij zweept de mensen op, hij steekt het vuurtje aan in alle Krabbenharten, hij geeft het groene licht door ‘n felle vuurpijl de koude novemberlucht in te schieten. Eerst nog Sinterklaas, Kerstmis en het Nieuwjaar….Maar dan: de Vastenavond!